انتقال بازیکنان در فوتبال ذاتا فعالیتی منفی نیست. باشگاه‌ها برای جبران ضعف‌های فنی و تقویت تیم‌شان همیشه به‌دنبال بازیکنان جدید هستند و می‌خواهند بازیکنان مازادشان را بفروشند. مشکل از زمانی شروع می‌شود که دلالان به‌دلیل سود بالایی که در این تجارت وجود دارد وارد ماجرا می‌شوند و فعالیت‌های آنها بر خود فوتبال سایه می‌اندازد.آنها برای رسیدن به سود بیشتر ممکن است دست به هر کاری بزنند که تنها منجر به تضعیف فوتبال می‌شود. به همین دلیل، فیفا همزمان با بالا رفتن قیمت بازیکنان تصمیم گرفت نقل و انتقالات از طریق کارگزاران رسمی(ایجنت‌ها) انجام شود تا همه چیز کنترل شده و تحت نظارت باشد.کارگزاران برای گرفتن پروانه فعالیت باید به قوانین نقل و انتقال بازیکن مسلط باشند و در آزمون ورودی پذیرفته شوند. آنها برای شروع کار هم به فیفا تضمین کتبی و مالی می‌دهند که انتقال بازیکنان را تنها از طریق قانونی انجام دهند و درصورتی که فیفا تخلفی مشاهده کند، کارگزاران را با توجه به تضمین مالی‌شان جریمه می‌کند و حتی ممکن است پروانه فعالیت‌شان لغو شود،در شرایطی که دلالان هیچ تعهدی نسبت به بازیکنان ندارند و همه توافق‌ها به صورت شفاهی است.
دردسرهای جدید
فیفا در سال2008 تصمیم گرفت به کار کارگزاران سامان بدهد ولی با وجود همه تمهیداتی که در نظر گرفته شد باز هم انتقال بازیکنان با دردسرهای زیادی همراه است. کارگزاران برای اینکه درآمدشان بیشتر شود، بازیکنان را برای عقد قراردادهای جدیدتر و بهتر تحت فشار قرار می‌دهند؛ به طور مثال توز به دلیل قرارداد خاصی که با مدیر برنامه‌اش داشت، بخش زیادی از مبلغ هر کدام از انتقال‌هایش به این شخص سوم تعلق می‌‌گرفت.
از سوی دیگر شکایت‌هایی که بازیکنان یا باشگاه‌ها علیه یکدیگر مطرح می‌کنند بسیار زیاد است و فیفا مجبور است زمان زیادی را برای حل این اختلافات صرف کند و در نهایت اینکه طبق تحقیقات این سازمان تنها 30درصد انتقال بازیکنان در دنیا از سوی کارگزاران صورت می‌گیرد و این به معنی شکست تلاش‌ها برای نظم بخشیدن به این تجارت است. کارلستن، مشاور فیفا در این مورد می‌گوید: «تجارت بازیکنان مثل غرب‌وحشی است. همه‌چیز به‌هم‌ریخته است و فیفا مجبور است زمان زیادی را صرف سیاست‌گذاری و تشریفات اداری این کار بکند».
در همین حال فیفا بر این باور است که ایجنت‌ها در نقل و انتقال بازیکنان پول زیادی می‌برند و این پولی است که از چرخه فوتبال خارج می‌شود.آنها به‌دلیل سهمی که گاهی در اسپانسرشیپ و فروش حق تصویر بازیکنان دارند، 5 تا 10درصد از مبلغ قرارداد را سهم می‌برند و فیفا به این نتیجه رسیده که این درصد باید کمتر از این باشد. مارکو ویلیجر، مدیر حقوقی فیفا می‌گوید: «این پول به جیب کسانی می‌رود که در فوتبال سرمایه‌گذاری نمی‌کنند و این پول از سیستم خارج می‌شود. شاید عادلانه باشد که آنها 2 یا 3درصد از هر قرارداد بگیرند یا اینکه سقفی 2میلیون دلاری برای درآمد آنها در نظر گرفته شود».فیفا در گام اول می‌خواهد اعطای پروانه فعالیت به کارگزاران جدید را متوقف کند. ورود ایجنت‌های جدید کمکی به سامان گرفتن این آشفته بازار نمی‌کند چرا که اکثر انتقال‌ها را دلالان غیررسمی انجام می‌دهند اما فیفا به محدود کردن تعداد ایجنت‌ها و همچنین درآمد آنها راضی نیست و می‌خواهد در درازمدت سیستمی راه‌اندازی کند که انتقال بازیکن از طریق یک شبکه اینترنتی انجام شود.
فیفا بر این اساس می‌تواند جزئیات مالی هر انتقالی را در اختیار داشته باشد، بر خلاف قراردادهای فعلی که مشخص نیست سود قرارداد به جیب چه کسی می‌رود و مبلغ دقیق آن چقدر است. در سیستم جدید قرار است اطلاعات بازیکنان جدید در این شبکه گردآوری شود و هر باشگاه می‌تواند با پرداخت مبلغی از این سرویس استفاده کند. فیفا می‌گوید که این رقم قرار است برای هزینه‌های این بانک اطلاعاتی صرف شود. فیفا می‌خواهد از این طریق انتقال بازیکنان شفاف و پاک باشد. باید دید این پروژه می‌تواند روزی به بهره‌برداری برسد یا دنیای فوتبال باید زندگی در کنار واسطه‌ها را بپذیرد؟
